Artykuł
W centralnej części wsi, w otoczeniu parku dworskiego z I poł. XIX w. zlokalizowany jest dwór klasycystyczny, wzniesiony w 1809 r. przez ówczesnego właściciela Stefana Olszowskiego. Po Olszowskim, następnym właścicielem dóbr dworskich była córka Joanna, która wyszła za Antoniego Kretkowskiego.
Budynek murowany z cegły ceramicznej na planie prostokąta z płytkim ryzalitem na osi od strony frontu, na którym znajduje się balkon wsparty na dwóch kolumnach. Obiekt jest jednokondygnacyjny z zagospodarowanym poddaszem, przykryty wysokim dachem naczółkowym. Majątek posiadał gorzelnię, która przed wojną miała największy kontyngent w byłej guberni kaliskiej. Na jej terenie znajdowała się waga wozowa i spichrz. Do Parsk należał przyległy folwark Łyków, położony podobnie jak Parski nad rzeką Ner. Po wojnie była tu jeszcze stajnia cugowa, stodoła i oficyna. Obecnie pozostał dwór, będący własnością Pań Kretkowskich, działająca nadal gorzelnia, która jest własnością prywatną. Spichrz natomiast został przekształcony na budynek mieszkalny i użytkowany jest przez właściciela gorzelni. Dawniej elementem ogrodzenia dworu były słupki z cegły. Aktualnie posiadłość otacza betonowy płot.
Park ma kształt nieregularny i zajmuje powierzchnię ponad 3 ha. Na jego terenie rozmieszczonych jest wiele dróg i ścieżek. Z dawnych czasów zachowała się niemalże nienaruszona aleja grabowa oraz część alei kasztanowej, które prowadzą do rzeki Ner. Pozostała również wyspa, na której niegdyś znajdował się młyn.
Wnętrze dworu
Sień
Sień wejściowa z zachowanymi schodami na "górę", w której wisiały trofea myśliwskie.
Gabinet Pana Domu
W gabinecie znajdowało się miejsce pracy Pana Domu. Podczas przyjęć, zbierali się tu panowie, żeby zapalić cygara. Wieczorami grywano tu w brydża.
Stołowy
Pokój służący do spożywania posiłków przy dębowym stole. Na ścianach wisiały portrety antenatów w złoconych ramach.
Pokój do nauki
W pokoju tym uczyły się dzieci. Gdy były małe mieszkała w nim opiekunka lub guwernantka.
Salon
Największy pokój we dworze służący do przyjmowania gości. Znajdował się tu fortepian i antyczne meble. Między oknami wisiały lustra w złoconych ramach, a nad kanapą wielki obraz Świętej Rodziny.
Buduar
Z tymi drzwiami był buduar - mały salon dla Pań. W czasie przyjęć - miejsce odpoczynku i konwersacji.
Kredens
Tu przygotowywano talerze i sztućce do nakrywania stołu, oprawiano lampy naftowe i spirytusowe. Pokój ten znajdował się w gestii lokaja.
Kuchnia
W tym pokoju, dawniej narożnym gabinecie, w okresie międzywojennym znajdowała się kuchnia.
Amfilada reprezentacyjnych pokoi
W dworze zachowały się fotografie przedwojenne
Do zwiedzania zabytkowego dworu w okresie letnim zapraszają właścicielki posiadłości: Pani Teresa Kretkowska - Kiersnowska i Pani Maria Sławińska.
